Oyun terapisi, 3 ile 12 yaş aralığını kapsayan çocuklar için kullanılan oyun merkezli bir terapi yöntemidir. Duygu ve düşüncelerini ifade etmekte zorlanan çocuk, oyun aracılığıyla kendini daha kolay ifade eder. Oyun, çocuğun gerçek dünya ile bağ kurmasında etkili bir araçtır. Oyun terapisi, psikologlar, psikiyatristler, fizyoterapistler ve sosyal hizmet uzmanları tarafından uygulanmaktadır.
Çocuk, eğitimli bir terapist eşliğinde, oyuncakların önceden düzenlendiği bir mekânda terapiye alınır. Oyun terapisinin süresi genelde 30 dakika ile bir saat arasında değişir ve ihtiyaca göre haftada bir ya da birkaç kez yapılabilir. Kaç seans yapılacağı çocuğun terapiye ne kadar iyi yanıt verdiğine göre değişir. Yöntemsel olarak yönlendirilmiş ve yönlendirilmemiş olarak iki çeşidi vardır. Yönlendirilmiş terapide, terapist çocuğa direktifler verip oyun oynamasını sağlar. Çocuk merkezli oyun terapisinde ise terapi esnasında herhangi bir yargı ve müdahale yönlendirilmeden çocuk olduğu gibi kabul edilir. Çocuğun kendisini oyunlar üzerinden olduğu gibi ifade edebilmesi için alan tanınır. Çocuğun oyun sırasında sergilediği davranışlar üzerinden değerlendirmeler yapılır.
Çocuğun gelişimi üzerinde olumsuz etkileri olabilecek aşağıdaki durumlarda oyun terapisinden faydalanılır.
Ailelerin de oyun terapisinin bir parçası olduğu psiko-eğitimsel bir süreçtir. Terapist, ebeveyne oyun seanslarını evde nasıl yönetebileceklerine dair kazanımlar edindirir. İlk dört seansta terapist süreci yönetecek aile üyesini Filial terapi hakkında bilgilendirir. Beşinci seanstan itibaren süreci yönetecek olan ebeveyn terapiyi evde yarım saatlik oyunlar şeklinde sürdürür. Bu terapi çeşidinde oyun alanını düzenleme ve toplama sorumluluğu çocukta olmamalıdır. Bunun sebebi çocuğun en doğal haliyle kabul edilebileceği bir alan yaratmaktır. Oyunu çocuğun başlatıp sürdürmesi gerekir. Ebeveyn müdahale etmemelidir. Oyun sırasında alınan kayıtlar terapistle paylaşılır ve gelişim süreci aşama aşama değerlendirilir. Terapiye sadece belli bir sorunu olan çocuklar değil, çocuğu ile bağlarını kuvvetlendirmek isteyen aile üyeleri de başvurabilir.
Deneyimsel oyun terapisi, çocuğun dünyayı deneyimleri üzerinden yorumladıkları hipotezinden yola çıkar. Çocuk, oyun terapi odasında istediği oyuncağı alıp, dilediği kurgu üzerinde yönetebilir. Oyun odasında çocuk isterse terapist de oyuna dahil olur. Terapist metaforlar aracılığıyla çocuğun oyundaki sergilediği performansı değerlendirir. Bu modelde, çocuğun kendini iyileştirmeye ve iyi olmaya yönelik kapasitenin doğuştan olduğu vurgusu vardır.
Terapi sırasında seçilen oyuncaklarla kurulan bağ, çocuk hakkında ipucu verir. Çocuğun oyuncağa yüklediği simgesel anlam yetişkinlerle aynı olmayabilir. Örneğin bir arabayı uçak olarak kullanmak isteyebilir. Çocuğun hangi bağlamda kullandığı çok önemlidir. Terapide kullanılan oyuncakları 3 kategoriye ayırabiliriz.
1. Gerçek hayatı sembolize eden oyuncaklar: Mutfak araç gereçleri, tamir eşyaları
2. Yaratıcı oyuncaklar: Legolar, oyun hamuru, yap-boz, resim yapma araç-gereçleri
3. Agresyonu açığa çıkaran oyuncaklar: Plastik kılıç, oyuncak silahlar, otorite figürleri