| TAHA | Kuran’da bir sure adı |
| TALAY | Gereğinden çok |
| TALİP | Arayan, isteyen, alıcı müşteri |
| TAMER | Nitelikli, sayılan kişi |
| TAN | Güneş doğmadan önceki alaca karanlık, şafak zamanı |
| TANAY | Şafaktaki ay |
| TANBERK | Şafak çizgisi, parlayan şimşek |
| TANCAN | Şafak vakti doğan |
| TANER | Şafak gibi aydınlık yiğit |
| TANJU | Çinlilerin Türk hükümdarlarına verdiği ad |
| TANKUT | Kutlu, uğurlu sabah |
| TANSEL | Şafak seli, ışık seli |
| TANYERİ | Güneş doğmak üzereyken aydınlanan yer. |
| TARCAN | Ayrıcalıklı dost |
| TARGAN | Ayrıcalıklı, saygın |
| TARHAN | Oğuzlarda demirci ustası, tüccarlar, han ve komutan ünvanı |
| TARIK | Sabah yıldızı, zühre, venüs |
| TARKAN | İslam’dan önce Türklerin kullandığı vekil |
| TAŞKIN | Coşmuş, taşmış halde bulunan, akarsuların taşması |
| TAYFUN | Okyanuslarda görülen fırtına |
| TAYFUR | Küçük bir kuş türü |
| TAYGÜN | Çocuk, torun |
| TAYKUT | Kutlu, uğurlu çocuk |
| TAYLAN | Yakışıklı ve sırım gibi genç |
| TEKİN | Tek, eşsiz, uyanık, tetikte |
| TEKSEN | Benzersiz olan |
| TEOMAN | Hun İmparatoru Mete’nin babası |
| TEVFİK | Uygun düşme, uyma, başarma, Allah’ın yardımına ulaşma |
| TEZCAN | Telaşlı, heyecanlı |
| TİMUÇİN | Moğol İmparatoru Cengiz, katı, sağlam demir |
| TİMUR | Demir, Türk – Moğol İmparatoru |
| TOLGA | Savaşçıların giydikleri demir başlık |
| TOPRAK | Yer kabuğunun yüzey bölümü |
| TOYGAR | Tarlakuşu, turgay |
| TUFAN | Nuh Peygamber zamanındaki güçlü yağmur |
| TUGAY | İki alaydan oluşan askeri birlik |
| TUĞRUL | Ak doğan, Selçuklu’nun kurucusu |
| TUNA | Çok bol, yavru, görkemli, gösterişli, bir akarsu |
| TUNCAY | Tunç renkli ay |
| TUNCER | Tunç gibi kuvvetli |
| TUNÇ | Bakır, çinko, kalay karışımı |
| TURAN | Türklerin en eski yurtlarına verilen ad |
| TURGAY | Boz renkli, tarlalarda bulunan bir tür serçe |
| TURGUT | Oturulacak yer, konut |
| TURHAN | Soylu, seçkin |
| TÜRKER | Yiğit Türk |